W wielu poradnikach i w artykułach dotyczących prowadzenia działalności agroturystycznej można wciąż spotkać się ze stwierdzeniem, że gospodarstwa agroturystyczne powinny posiadać książki zameldowań. Do takich książek lub do systemu teleinformatycznego należało wpisywać dane osobowe gości przed upływem 24 godzin od przybycia do gospodarstwa.

Obowiązek ten wynikał z Ustawy z dnia 10.IV.1974 roku o ewidencji ludności i dowodach osobistych oraz wydanego na jej podstawie rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 24 grudnia 2002 r. w sprawie zgłaszania i przyjmowania danych niezbędnych do zameldowania i wymeldowania oraz prowadzenia ewidencji ludności i ewidencji wydanych i utraconych dowodów osobistych (Dz. U. Nr 236 poz. 1999). Obowiązkowi meldunkowemu wczasowiczów i turystów poświęcono w tej Ustawie cały rozdział 5. W Art. 18 Znajdował się w nim zapis mówiący wprost, że „1. Osoba, która przybywa do domu wczasowego lub wypoczynkowego, pensjonatu, hotelu, motelu, domu wycieczkowego, pokoju gościnnego, schroniska, campingu lub na strzeżone pole biwakowe albo do innego podobnego zakładu, jest obowiązana zameldować się na pobyt czasowy przed upływem 24 godzin od chwili przybycia. 2. Zameldowania dokonuje się u kierownika zakładu lub upoważnionej przez niego osoby". Zaniedbania w wykonywaniu obowiązku meldunkowego powodowały odpowiedzialność na podstawie przepisów o wykroczeniach.

Jednak od 1 stycznia 2013 roku wprowadzono zmiany w tej ustawie, między innymi uchylono cały rozdział 5. W związku z tym nie istnieje już obowiązek meldunkowy wczasowiczów i turystów.
A co za tym idzie, gospodarstwa agroturystyczne nie są zobowiązane do wykonywania obowiązku meldunkowego gości i prowadzenia książki zameldowań.

Te gospodarstwa, które chcą dla własnych potrzeb prowadzić ewidencję gości w książkach zameldowań, muszą pamiętać o obowiązującej Ustawie z dnia 29.08. 1997r. o ochronie danych osobowych (Dz. U. z dnia 29. 10.1997r. nr 133 poz. 883 z późn. zmianami). Książki meldunkowe nie mogą być udostępniane osobom postronnym i muszą być przechowywane w odpowiednio zabezpieczony sposób. Ustawa ta wymaga ponadto uzyskania zgody gościa na przetwarzanie jego danych (także dla własnych celów marketingowych – np. wysyłania zaproszeń, ofert i innych informacji). Bez zgody gościa można przechowywać w bazie jego dane tak długo, jak jest to potrzebne do wykonania umowy.