IGLAKI  to rośliny, które razem z kostką brukową, często pięknym trawnikiem już nie budzą u wszystkich zachwytu. Na szczęście! Brak w takiej kompozycji różnorodności, wielobarwności i naturalności. Czasem brak nawet niewielkiego kawałka na kolorowe kwiaty, czy kwitnący krzew. Warunki takiego "sztywnego" miejsca nie sprzyjają zupełnie pożytecznym gościom: owadom, ptakom czy drobnym ssakom.

Jednak trudno wyobrazić sobie ogród bez żadnego iglastego krzewu czy drzewa. Dają bowiem innym roślinom a także właścicielom ogrodów ochłodę w upale i osłonę na wietrze. Można je też pięknie wkomponować w inne nasadzenia. I to jest właśnie ważne: wkomponować w inne! Aby nie przesadzić właśnie z iglakami. Bo twierdzenie, że starczy je posadzić i koniec pracy jest naprawdę błędne. One też potrzebują zainteresowania i opieki. A kiedy nasadzenia iglakowe się znudzą, usunięcie wielkich ogrodowych iglakowych nasadzeń stwarza wielkie wyzwanie.

Decyzja sadzenia iglaków winna być przemyślana, trzeba bowiem pamiętać, że rośliny te potrzebują przestrzeni. Małe sadzonki dość szybko zamienią się w okazałe krzewy a nawet drzewa. Wiele z iglaków są w typie rośliny: DRZEWO.  Dlatego drzewa iglaste należy sadzić co 3-5 m, krzewy – co 1-3 m, a płożące odmiany służące do zadarniania – po 2-3 sztuki na 1 m². Zachować należy także te odległości w stosunku do budynków i płotów, które dzielimy z sasiadami.

To wysokie drzewo przypadło mi zidentyfikaować i dzięki temu, że trochę czasu na to spędziłam nie znając się na iglakach i nie będąc ich zwolennikiem, bardzo je polubiłam. To właśnie: Żywotnik zachodni ‘Aurescens’ z rodziny cyprysowatych, odmiana ta została wyhodowana w Polsce w w 1932 roku przez A. Wróblewskiego w Kórniku pod Poznaniem. Ma bardzo zwarty i kolumnowy pokrój. Roślina ta może osiągać nawet 5-10 m wysokości i najlepiej wygląda posadzona w grupach. Świetnie nadaje się na wysokie szpalery (czyli niestrzyżone żywopłoty). Odmiana ta ma dekoracyjne łuski koloru żółto-złocistego. Jest bardzo odporna na mróz, więc można ją sadzić na terenie całego kraju. Odmiana ta preferuje żyzną glebę i dość wilgotne stanowiska. Drzewo to bardzo źle znosi suszę i nie należy sadzić go w miejscach zacienionych.

Przyrasta ok. 15 cm rocznie o pokroju kolumnowym i żółtej barwie pędów, szczególnie młodych przyrostów. Po 10-15 latach rośnie wolniej. Ma zastosowanie w kompozycjach barwnych, ogrodach przydomowych, żywopłotach lub szpalerach.

Inne odmiany pokrewne to m.in.:

- Żywotnik zachodni Brabant rośnie do wys. 3-5 m

- Żywotnik zachodni Danica - do wys. 0,5m

- Żywotnik zachodni Smaragd - do wys. 3m

Na zdjęciach okaz ma wysokość ok.9 -10 m i ma ok.30 lat, częściowo przycięty z boku. Obecnie tamuje wjazd do pod wiatę. Właściciel go jednak polubił i chce zakupić nowe drzewko tej odmiany.

Zdj. Karina Krasoń