Naturalny skład runi użytków zielonych powinien zawierać 70-80% wartościowych traw pod względem paszowym oraz 20-30% roślin motylkowych. Wartościowym składnikiem runi są także zioła, których udział nie powinien przekraczać 10%. Taki optymalny skład trudno utrzymać przez dłuższy okres czasu. Podlega on ciągłym zmianom, o których decyduje aktualny stan siedliskowy, a także następujące czynniki jak: nawożenie, sposób pielęgnacji oraz sposób użytkowania. W wyniku postępującej sukcesji roślinnej w runi pojawiają się chwasty, które niekorzystnie wpływają na wartość paszową oraz doprowadzają do spadku produkcyjności użytków zielonych.

Należy więc zwalczać chwasty, ponieważ przeciwstawiamy się wyczerpywaniu z runi cennych składników pokarmowych, a także zapobiegamy przedostawaniu się tych roślin do kiszonek. Do ich zwalczania wykorzystuje się różne zabiegi agrotechniczne począwszy od metody mechanicznej, kiedy ta metoda zawodzi trzeba sięgnąć po skuteczniejsze rozwiązanie, jakim jest zastosowanie metody chemicznej. Metody te najlepiej łączyć aby uzyskać pożądany efekt.

W obrębie chwastów łąkowych możemy wyróżnić dwie grupy. Należą do nich:

1. Chwasty bezwzględne- szkodliwe z punktu widzenia ilości i jakości pozyskiwanej paszy. Są nimi gatunki:

• trujące (jaskry, knieć błotna, szczwół plamisty, tojady, szalej jadowity, wilczomlecze i inne),
• obniżające jakość produktów zwierzęcych (skrzyp błotny, rdest ptasi, czosnki),
• grubo­łodygowe, silnie drewniejące, utrudniające zbiór i stanowiące balast w paszy (szczaw tępolistny i kędzierzawy, barszcz zwyczajny, ostrożeń błotny i polny, śmiałek darniowy, sity, turzyce),
• pasożyty i półpasożyty (kanianka, świetliki, szelężniki)

2. Chwasty względne- to chwasty występujące w runi w niewielkich ilościach są nimi zioła, które przy nadmiernym udziale stają się komponentami niepożądanymi. Należy je traktować jako chwasty, gdyż ograniczają rozwój wartościowych gatunków traw i motylkowatych, przyczyniając się do obniżenia plonu i jakości paszy.

Jeżeli występują w niewielkim udziale są korzystne ze względu na urozmaicenie runi łąkowej z pozytywnym wpływem na jej smakowitość dla pasących się zwierząt oraz jako źródło cennych składników mineralnych, witamin i różnych związków czynnych oddziałujących dodatnio na kondycję zwierząt.

Terminem odchwaszczania użytków zielonych to wiosna, a przy dużym nasileniu chwastów powinno być poprzedzone użyciem środków ochrony roślin wczesną jesienią (do połowy 15 września a nawet 5 tego października).

Zalecenia odchwaszczania użytków zielonych- polecane herbicydy

Charakterystyka wybranych chwastów zwalczanych na użytkach zielonych

Szczwół plamisty- Rodzina: selerowate roślina dwuletnia, wysokość 80-120 cm, kwiaty białe płatki odwrotnie sercowate zebrane na baldach szypułkowych. Owoc w formie dwie rozłupki jasnobrunatne z jaśniejszymi brzegami. Cechą charakterystyczną jest podobna do pietruszki. Roztarta wydaje nieprzyjemny mysi zapach podczas upalnych dni. Chwast występujący w sadach, ogrodach, na skrajach pól.

Szalej jadowity-Rodzina: selerowate gatunek silnie trującej rośliny wieloletniej Roślina wysokości 120 cm, silnie trująca, zawiera cykutoksynę alkohol silnie toksyczna występująca w liściach i łodygach. Kwiaty drobne białe zebrane w kielich w postaci wyraźnych ząbków. Kwitnie od czerwca do sierpnia. Występuje w miejscach podmokłych, na brzegach stawów, przy rowach, na torfowiskach, w szuwarach.

Skrzyp błotny- Rodzina: skrzypowate roślina wieloletnia, najbardziej trująca roślina wśród skrzypowatych szczególnie dla bydła. Zawiera szkodliwe związki takie ja krzemionkę (ditlenek krzemu), ale także palustrynę, palustrydynę, kwas palmitynowy i akonitowy, nikotynę, tiaminazę. Liście skrzypu błotnego wyrastają okółkowo, są bardzo małe, zwykle czarniawe, zrośnięte ze sobą. Długie, cienkie i członowane rozgałęzienia boczne. Pędy płonne, rozgałęzione okółkowo. Mają intensywnie zielony kolor. Kwitnie od czerwca do września. Występuje na podmokłych łąkach, brzegach wód i rowów.

Rdest ptasi-Rodzina: rdestowate roślina jednoroczna, rzadziej dwuletnia. W zależności od regionu przybiera różne nazwy takie jak podróżnik, wróble języczki czy świńska trawa. Liście małe eliptyczne. Kwiaty drobne niepozorne biało-zielone lub czerwono-zielone. Osiągają wysokość do 50 cm. Kwitnie od czerwca do października. Rośnie dziko na łąkach, lasach nad brzegami rzek.

Kanianka-Rodzina: powojowate roślina jednoroczna, bezzieleniowe, pnące, pasożytnicza. Pozbawiona liści i korzeni. Niektóre gatunki uważane za szkodliwe. Liście silnie zredukowane do małych łusek. Kwiaty drobne zebrane w pęczki. Są roślinami trującymi, pasożytującymi na roślinach uprawnych. Kwiaty promieniste, białawe. Długość 20-50 cm. Kwitnie od kwitnie lipca do września. Trująca dla zwierząt powodując zakłócenia w przewodzie pokarmowym w przypadku roślin spadek plonu. Występuje łąkach i pastwiskach. Przy stosowaniu herbicydu zachować okres karencji i prewencji.

Szelężniki-Rodzina: zarazowatych roślina jednoroczna o pędach sięgających do 0,5 m z łodygami cienkimi i sztywnymi. Liście naprzeciwległe, ząbkowane. Kwiaty grzbieciste, dwuwargowe. Występują na terenach otwartych łąk i muraw a także śródpolnych miedz i remiz. Ciekawe jest to rośliny te ograniczają rozwój traw i pozwalają utrzymać różnorodność składu runi łąkowej. Zawierają trujący alkaloid aukubinę, który jest niebezpieczny zarówno dla ludzi jak i zwierząt.

Stosowanie odpowiednich zabiegów na użytkach zielonych takich jak metody pośrednie, między innymi, częste lub niskie koszenie, zmienny kośno-pastwiskowy sposób użytkowania, czy też nawożenie oparte o zwiększoną jednorazową dawkę NPK sprawi, że nasza ruń z odpowiednim udziałem wartościowych komponentów przyczyni się do zwiększenia plonowania i poprawi jakość paszy w wyniku walki z zachwaszczeniem.

Źródło:

www.farmer.pl- portal rolniczy

zdjęcia pixabay; bing images.com