Prima aprilis łacińska nazwa pierwszego dnia kwietnia to jednocześnie nazwa zwyczaju zabawnego oszukiwania innych.
Jego pochodzenie nie jest jednak dokładnie wyjaśnione. Prima aprilis zaczęło być obchodzone już w średniowieczu. Prawdopodobnie nawiązywało do starorzymskich zwyczajów i świąt: Cerialii i Veneraliów obchodzonych właśnie 1 kwietnia. Tego dnia nie stroniło się od żartów, wygłupów czy kawałów. Kwiryci, czyli mieszkańcy Cures, mieli w zwyczaju odstawiać komiczne występy. Z kolei tamtejsi mężczyźni przebierali się w damskie stroje, zakładali peruki, a także tańczyli na ulicach.
Do Polski świętowanie 1 kwietnia dotarło z innych krajów europejskich, gdzie na dworach królewskich był to dzień wzajemnych zabaw i psikusów.
Co ciekawe, w różnych krajach dzień ten jest obchodzony pod innymi nazwami np. we Francji to „un poisson d ' avri” czyli kwietniowa ryba, Szkoci nazywają go „gowk” kukułka.
Specyfikę 1 kwietnia doskonale obrazuje dawne polskie powiedzonko :

„ Zabawa setna - pierwszego kwietnia
Do miasta wysłać Jasia głuptasia,
By kupił:
(…) kwadratowe koło, mleko gołębie,
zęby indycze lub łzy krokodyla (…)”

Pokazuje ono jakie żarty dawniej cieszyły się największą popularnością.
Oszukiwano przesyłając pisemnie zmyślone wiadomości, stąd stare przysłowie „Prima aprilis – nie czytaj bo się omylisz”, potem zmieniono je na „Prima aprilis – uważaj bo się pomylisz”. W tym dniu wymyślano podstępy, wysyłano zabawne prezenty, podsuwano gościom „prima aprilisowe” przysmaki np. pierogi z trocinami, czy kawę z gliny.
Żarty na przestrzeni lat ulegały zmianie, jednak specyfika tego dnia pozostała niezmienna: wesoła zabawa z „oszukiwania” innych.
Wraz z rozwojem prasy, a potem telewizji zaczęto nabierać coraz więcej osób na fikcyjne informacje i trwa to do dnia dzisiejszego.

Na podstawie:
„Polskie tradycje świąteczne” Halina Szymanderska, Warszawa 2003 r.
Miriam Gajda-Klama „Prima aprilis – ciekawostki na poważnie”