Późniejsze odmiany ziemniaków powinno się sadzić w drugiej połowie kwietnia. 

Bulwy do zasadzenia, należy dobrze posortować, przez co zmniejsza się prawdopodobieństwo przeniesienia patogenów grzybowych i pochodzenia bakteryjnego. W celu przyspieszenia wzrostu można je również podkiełkować. Do sadzenia ziemniaków wybierać należy sadzeniaki, które wytworzyły co najmniej po 4 kiełki. Bulwy nie powinny mieć również uszkodzeń mechanicznych.

Ziemniaki sadzi się na głębokości od 4 do 8 cm. Odległość pomiędzy sadzonkami wynosić powinna 20-40 cm, pomiędzy rzędami natomiast – 60-90 cm. Ziemniaki po posadzeniu należy przykryć 2 cm warstwą gleby. 

Największe zapotrzebowanie na wodę ziemniaki mają w czasie kwitnienia. Niezbędne jest również regularne usuwanie chwastów, okopywanie i ochrona przed szkodnikami.

Ważnym zabiegiem w uprawie ziemniaka jest formowanie redlin do wysokości około 30 cm. Zabieg powinno się wykonać 2-3 krotnie, co tydzień od posadzeniu bulw. 

Ziemniaki dobrze jest nawozić nawozami mineralnymi – fosforem i potasem. 

Największe zagrożenie dla ziemniaków stanowi zaraza ziemniaczana oraz stonka ziemniaczana. 

Zarazę ziemniaczaną powoduje patogen Phytophthora infestans, który rozprzestrzenia się poprzez zimujące na podłożu resztki roślin. Warunkami atmosferyczne sprzyjające rozprzestrzenianiu się zarazy ziemniaczanej to: wysoka wilgotność powierza oraz temperatura poniżej 20°C. Działaniem profilaktycznym jest staranna selekcja bulw przeznaczonych na sadzeniaki. Bardziej odporne na wystąpienie zarazy ziemniaczanej są odmiany o dłuższym okresie wegetacyjnym. 

Należy jak najszybciej zauważyć objawy choroby co w przypadku zarazy ziemniaczanej jest bardzo istotne. Na brzegach liści pojawiają się wodniste, początkowo żółtawo-brunatne, a potem brunatne i stopniowo powiększające się plamy. W czasie wilgotnej pogody na dolnej stronie liści pojawia się biały nalot, natomiast gdy jest sucho, biały nalot zanika, ale liście zasychają i marszczą się. Brunatne plamy i biały nalot grzybni pojawia się także na łodygach. Na bulwach ziemniaka objawy widoczne są dopiero w okresie zbioru lub później, podczas ich przechowywania. Choroba może rozprzestrzenić się na całe uprawy zaledwie w ciągu kilku dni. Na niewielkim obszarze wystarczające może okazać się ręczne usunięcie zarażonych część roślin, na większych uprawach zastosować należy odpowiednie środki. Najlepszym wyborem w przypadku tej choroby są fungicydy.

Poza zarazą ziemniaczaną ziemniakom zagrażać mogą takie choroby jak: czarna nóżka, alternarioza, sucha zgnilizna bulw, bakterioza pierścieniowa i parchy. Sposobem na zmniejszenie ryzyka choroby jest wybór odmian odpornych i mało podatnych na patogeny. Warto również stosować ekologiczne gnojówki z pokrzywy, mniszka czy skrzypu.

Stonka ziemniaczana ( Leptinotarsa decemlineata ) to najbardziej znany szkodnik ziemniaków. 

Owad ten rozmnaża się poprzez składanie jaj pod liśćmi rośliny. Dorosła samica może złożyć nawet do 1000 jaj, z których po około 50 dniach wykluwają się larwy stonki ziemniaczanej, żerujące na liściach, pędach i kwiatach, całkowicie je zjadając. 

Stonkę zwalczać można w sposób naturalny bądź też chemiczny.  Naturalnymi wrogami chrząszcza są biedronki, kuropatwy czy bażanty, nie są to jednak popularne metody zwalczania stonki. Ekologicznym sposobem na pozbycie się stonki jest również posadzenie obok grządki z ziemniakami, czosnku i cebuli. Na większych areałach stonkę najlepiej jest zwalczać insektycydami.

Późne odmiany warto pozostawić w gruncie jak najdłużej, aż do żółknięcia części nadziemnych ziemniaka. Ziemniaki przeznaczone do przechowywania również należy wykopywać w dni suche i słoneczne. W każdym wypadku warto pozostawić wykopane bulwy na kilka godzin na słońcu, aby całkowicie wyschły. 

Ziemniaki późnych odmian przechowywać należy w odpowiednich warunkach, zapewniając im właściwą temperaturę (7-10°C), wysoką wilgotność powietrza w pomieszczeniu przechowalniczym (90%), całkowity brak dostępu światła oraz dobrą wentylację. W takich warunkach ziemniaki w skrzynkach lub przewiewne worki można przechować przez okres kilku miesięcy. 

Biorąc pod uwagę przegląd odmian ziemniaka późnego wg COBORU, zalecaną odmianą w woj. śląskim  jest Jelly - rolnicy chwalą jej wysoką plenność i odporność na choroby, natomiast konsumenci doceniają walory smakowe, atrakcyjny wygląd i łatwość obierania. Odmiana ta sprawdza się również w gastronomii ze względu na powtarzalność efektów.