Ma za zadanie uwypuklenie walorów ozdobnych roślin. Dzięki niemu nadaje się krzewom pożądaną formę i obfite kwitnienie. Wykonując je należy pamiętać o podstawowych zasadach.

Krzewy kwitnące latem (od drugiej połowy czerwca) kwitną na pędach jednorocznych i tniemy je wczesną wiosną.

Do tej grupy roślin (cięcie wiosną) należą między innymi: budleja Dawida (Buddleja davidii), barbula (Caryopteris), perowskia (Perovskia), tawuła japońska (Spiraea japonica), pięknotka Bodiniera (Callicarpa bodinieri), ketmia syryjska (Hibiscus syriacus), hortensja bukietowa (Hydrangea paniculata) i hortensja drzewiasta (Hydrangea arborescens), dziurawce (Hypericum), pięciornik krzewiasty (Potentilla fruticosa), róże (Rosa).

Cięcie należy przeprowadzić, gdy rośliny są w fazie pąka, a temperatury powyżej 0 ºC w dzień i maksymalnie -5 ºC nocą. Delikatniejsze krzewy i krzewinki (np. wrzosy, szałwia lekarska, lawenda, róże) tniemy, gdy temperatury na zewnątrz się ustabilizują.
Pamiętajmy, by nigdy nie wykonywać zabiegu cięcia przy wilgotnej i deszczowej pogodzie, a także w upalne dni. Najlepiej wybrać suchy, lekko zachmurzony dzień.

Cięcia formującego nie wymagają krzewy o naturalnie ładnym pokroju, np. kaliny japońskie (Viburnum plicatum), różaneczniki (Rhododendron), klony palmowe (Acer palmatum).
Problem stwarzają również niektóre gatunki hortensji – zwłaszcza hortensja ogrodowa (Hydrangea macrophylla), hortensja piłkowana (Hydrangea serrata), hortensja kosmata (Hydrangea aspera). Ich cięcie polega jedynie na przycięciu wiosną przekwitłych, zeszłorocznych kwiatostanów i wycięciu słabych pędów.

Mocne przycięcie tych gatunków wiosną jest częstym błędem niedoświadczonych ogrodników ! Wykonanie takiego cięcia pozbawi krzewy kwiatów latem.

Wiosną też należy przycinać krzewy ozdobne z liści lub pędów, między innymi berberysy Thunberga (Berberis thunbergii), kolorowe odmiany pęcherznicy kalinolistnej (Physocarpus opulifolius), dereń biały (Cornusa alba). Wprawdzie przez cięcie tych krzewów zrezygnujemy z kwiatów, ale w przypadku tych gatunków kwitnienie ma niewielkie walory zdobnicze.

Warto pamiętać, że im cięcie mocniejsze (krótkie, pozostawiające 2–3 pąki) tym pędów mniej, ale będą mocniejsze, a kwiaty większe. Przy cięciu słabym (długim, pozostawiającym 6 –7 lub więcej pąków) pędów będzie więcej lecz będą one cieńsze i słabsze. Ta sama zasada dotyczy jakości i wielkości kwiatów. Jeśli zależy nam na dużej masie dekoracyjnych liści (jak w przypadku pęcherznicy), lepiej zastosować cięcie długie.

Rośliny zimozielone: iglaste i liściaste. Z ich cięciem wstrzymujemy się, aż minie ryzyko przymrozków. Krzewy iglaste przycinamy, gdy wznowią wiosną wegetację i pojawią się na nich nowe przyrosty. Dobrze cięcie znoszą żywotniki (Thuja), jałowce (Juniperus), cyprysiki (Chamaecyparis), cisy (Taxus).

Dół formularza

Do cięcia niezbędne są narzędzia, głównie sekatory, które powinny być czyste i naostrzone, co umożliwi pozostawienie gładkich powierzchni cięcia.

zdj.HORTENSJA PIŁKOWANA BLUEBIRD - Pixabay