Zbliża się termin siewu rzepaku. Na terenie naszego województwa  optymalny termin siewu rzepaku to 25-30 sierpnia, dopuszczalny opóźniony to 5 września. Zbyt wczesny siew – strata plonu, zbyt późno – tak samo. Kluczowym zabiegiem w uprawie rzepaku jest właśnie siew. Siew rzepaku ozimego wykonuje się w zależności od stosowanej technologii uprawy gleby siewnikami konwencjonalnymi lub siewnikami punktowymi. Wybrana technika siewu powinna zapewnić równomierne i płytkie umieszczenie nasion w glebie na głębokości 1- 2 cm.  Na glebach suchych można siać nasiona na głębokość 3-4 cm, aby zapewnić im lepszą możliwość pobierania wody. Przy siewie w mulcz należy również zwiększyć głębokość siewu do 3-4 cm, a w związku ze słabszymi wschodami w porównaniu do uprawy płużnej należy zwiększyć ilość wysiewu o 15-20%. 

Coraz większym zainteresowaniem wśród producentów cieszy się punktowy siew rzepaku. Na przestrzeni ostatnich lat, zarówno producenci maszyn rolniczych, jak i niezależne instytucje z Polski i zagranicy przeprowadziły szereg doświadczeń, z których jasno wynika, że zdolność wschodów jest wyższa w przypadku punktowego siewu rzepaku.

Nasiona powinny zostać wysiane możliwie równomiernie na powierzchni gleby. Wyposażenie sekcji wysiewających w rolki dociskowe gwarantuje ograniczenie przemieszczanie się nasion w rzędzie Ustawienia agregatu siewnego zależą od techniki uprawy i gęstości siewu. Odstęp pomiędzy roślinami w rzędzie przy siewie punktowym wynosi  4–8 cm jednak najczęściej rozmieszcza się nasiona oddalone od siebie o 6 cm  przy rozstawie rzędów  25 cm do 45 cm. Siewniki punktowe stosowane do wysiewu rzepaku mają możliwość regulacji rozstawy międzyrzędzi. W praktyce rzepak jest wysiewany w rzędy oddalone od siebie o 10-45 cm. Specjaliści zalecają wysiew w szerokie rzędy (45 cm). Wysiew w szerokie rzędy powoduje zmniejszoną liczbę roślin na m². W efekcie rośliny są bardziej bujne, mają kilkustopniowe rozgałęzienia. Natomiast więcej rozgałęzień to więcej łuszczyn, czyli więcej nasion. To rekompensuje mniejszą obsadę.

Zalety, które przemawiają za siewem punktowym to przede wszystkim oszczędność nasion w granicach 1 kg, mniejsza podatność na wyleganie.. Ponadto w przypadku mniejszej obsady rośliny ze sobą nie konkurują o miejsce i światło (nie ma skłonności do wybujałości). W związku z tym rośliny są lepiej przygotowane do zimowania. Mniejsza liczba roślin na m² to również większa przewiewność łanu, co ma istotny wpływ na mniejsze natężenie chorób grzybowych. Użycie siewnika punktowego okazuje się skuteczne i korzystne zwłaszcza na glebach wysuszonych i zbrylonych. 

Część nowoczesnych siewników punktowych  jest standardowo wyposażona w aplikatory do wysiewu nawozu.  Nawóz w postaci mikrogranulatu  dostarczany jest do redlicy nasiennej lub w pobliżu. Podanie nawozu razem z siewem, niedaleko nasion zmniejsza czas dostępu składników pokarmowych do materiału siewnego. Do startowania upraw rzepaku stosuje się 20–25 kg nawozu na hektar. Trzeba pamiętać  jednak, że nawożenie startowe nie zastępuje nawożenia doglebowego, a jedynie go uzupełnia.

Producent decydujący się na przejście na system siewu precyzyjnego musi ponieść wysokie koszty związane z zakupem nowej maszyny. Dlatego ostateczna decyzja poprzedzona najczęściej szczegółową kalkulacją ekonomiczną, to kwestia indywidualna.

Jednak nie jest to jedyna opcja. Wielu producentów siewników produkuje również w ramach wyposażenia dodatkowego elementy, które należy wymienić podczas przezbrajania siewnika. Mowa przede wszystkim o tarczach wysiewających i szczoteczkach wygarniających. Alternatywą jest również dostosowanie własnego siewnika do wymagań wysiewu drobnych nasion rzepaku. W zależności od stanu posiadanej maszyny,  jej wersji oraz konfiguracji, konieczne może być również wymiana redlic, dozowników, a nawet montaż aplikatora do wysiewu nawozu.

Obecnie na rynku jest szereg konstrukcji spełniających wymagania siewu punktowego rzepaku. Maszyny takie produkują między innymi firmy: Kuhn, Kongskilde, Kverneland, Amazone, Maschio-Gaspardo, Monosem czy choćby polska Unia.