Chwasty w zbożach ozimych – miotła zbożowa

Chwasty to rosnące na polach uprawnych rośliny, które nie są celem uprawy. Są to rośliny dziko rosnące, które dostosowały się do zmiennych warunków panujących na polach uprawnych. Stanowią one dla roślin uprawnych konkurencję w zakresie przestrzeni życiowej, pożywienia i wody. W skrajnych przypadkach -nawet rośliny uprawne mogą stać się chwastami - jeżeli np. na polu buraków pojawi się rzepak, to wtedy dla rolnika staje się on chwastem, gdyż obniża on wartość gospodarczą buraków.

Chwasty zimujące stanowią największe zagrożenie dla zbóż, ponieważ mają one niskie wymagania termiczne i mogą rosnąć do późnej jesieni a na przedwiośniu wznawiać wegetację, stanowiąc konkurencję dla zbóż w plonie głównym.

Pośród nich można wymienić takie chwasty jak: miotła zbożowa, przytulia czepna, chaber bławatek, mak polny, bodziszek drobny oraz fiołek polny.

Gatunki te dominują w strukturze zachwaszczenia wielu plantacji przyczyniając się do istotnych strat plonu.

Miotłę zbożową spotyka się głównie w uprawie zbóż, lnu, rzepaku, roślin okopowych, czasami w niezbyt gęstej koniczynie. W obiegowym języku może mieć różne nazwy zwyczajowe: miętlica, mietła, mietelnica rolowa lub mietlica. Występuje na obszarze całej Polski, jak również w Europie, Azji i Ameryce Północnej. Jest ona tak zwanym chwastem segetalnym, spotykanym w uprawach roślin użytkowych , mającym zbliżony cykl życiowy do rośliny uprawnej. Jest chwastem bardzo uciążliwym i wymaga systematycznego zwalczania ze względu na inwazyjność i tolerancję na różne warunki środowiskowe. Jej inwazyjność wynika z doskonałego przystosowania do warunków środowiskowych.

Jest to roślina jednoroczna ozima lub jara, ziarniaki kiełkują głownie z wierzchniej warstwy gleby, z głębokości 1 cm, do skiełkowania wymagają światła. Formy ozime miotły zbożowej rozrastają się bardzo silnie, w przypadku wschodów jesiennych mogą wydać nawet 30 i więcej wiech, natomiast rośliny wschodzące wiosna krzewią się znacznie słabiej i tworzą 2-5 wiech. Jest to gatunek wiatropylny, obcopylny, chociaż także może wystąpić samozapylanie.

Do walki z miotłą stosuje się herbicydy sulfonylomocznikowe, działające jako inhibitory syntetazy acetylomleczanowej (ALS) i eliminują nie tylko miotłę zbożową, ale niszczą też uciążliwe chwasty dwuliścienne. Herbicydy sulfonylomocznikowe efektywne zwalczają miotłę zbożową pod warunkiem, że na polu nie ma form odpornych na substancje czynne z tej grupy. Jeżeli trafią się formy odporne , to zabiegi należy wykonać wiosną. Można zastosować graminicydy o odmiennym od sulfonylomoczników mechanizmie działania, które należą do inhibitorów ACC-azy. W tą grupę graminicydów wpisuje się substancja czynna fenoksaprop_P-etylu. Substancja występuje np. w preparatach: Feniks 069 EW, Fenoxinn 110 EC. Od kilku lat skutecznym środkiem w walce z miotłą zbożową jest nie tylko formą wrażliwą , ale i również odporną , jest BOXER 800 EC. Może być stosowany we wszystkich gatunkach zbóż ozimych (pszenica, pszenżyto, jęczmień, żyto), a ponadto zwalcza również kluczowe chwasty dwuliścienne, między innymi: gwiazdnicę pospolitą, jasnotę purpurową, przetaczniki czy przytulię czepną.