TECHNOLOGIA UPRAWY KUKURYDZY 

Kukurydza to obok rzepaku i pszenicy jedna z najważniejszych roślin rolniczych uprawianych w Polsce. Od kilku lat areał zasiewów kształtuje się na poziomie ok. 1,2 mln ha.

Przy uprawie kukurydzy dąży się do tego, aby uzyskać wysoki plon o dobrych parametrach jakościowych, w tym wolny od obecności w nich groźnych dla człowieka i zwierząt mikotoksyn. Po zebraniu z pola wiele także zależy od poprawności zagospodarowania plonu tak, aby w trakcie jego przechowywania nie następowały straty ilościowe i jakościowe.

Wielkość plonu kukurydzy zależy między innymi od : właściwości agrochemicznych stanowiska, warunków meteorologicznych w krytycznych okresach kształtowania plonu.

1. Temperatura i woda – Kukurydza ma bardzo duże wymagania cieplne wynikające z pochodzenia tego gatunku. Jako wartość graniczną przyjmuje się temperaturę ok. 8 st. C. Zakłada się, że na okresy wzrostu wegetatywnego (do kwitnienia) i generatywnego (rozwój ziarniaków) przypada po 50% potrzeb cieplnych.

2. Wymagania glebowe. Kukurydza jest rośliną o umiarkowanych wymaganiach glebowych, co nie oznacza jednak, że pod uprawę tego gatunku należy wybierać gorsze stanowiska. Kukurydzę można uprawiać po wszystkich przedplonach. Najlepsze są: okopowe, strączkowe, motylkowate drobnonasienne, zboża. Na glebach lepszych można ją uprawiać po zbożach, gdy od nawożenia organicznego minęło kilka lat. Na glebach słabszych powinny ją poprzedzać rośliny pozostawiające lepsze stanowisko (okopowe, strączkowe). Dobrze znosi nawożenie organiczne; może być uprawiana na pełnej dawce obornika. Kukurydza nie znosi gleb zimnych, ciężkich, nadmiernie zagęszczonych i podmokłych.

Stanowisko pod kukurydzę. Kukurydza lekko toleruje kwaśny odczyn oraz dobrze reaguje na nawożenie fosforem, słabiej – potasem. Gleba przeznaczona pod uprawę kukurydzy powinna charakteryzować się uregulowanym odczynem w zakresie pH 5,5-6,5. Tylko taki odczyn zapewnia optymalne warunki wzrostu i dobre zaopatrzenie rośliny w składniki mineralne, zwłaszcza w fosfor. Odpowiedni odczyn gleby pozwala kukurydzy wykształcić głęboki system korzeniowy, dzięki któremu roślina bardziej efektywnie pobiera składniki pokarmowe, a w okresie czasowego niedostatku wody pozwala przetrwać suszę.

DOBÓR ODMIAN KUKURYDZY NA KISZONKĘ I ZIARNO.

W zależności od przeznaczenia mieszańce kukurydzy zaleca się uprawić:

na: ziarno: mieszańce wczesne i średnio wczesne (średnio późne mogą być uprawiane tylko w najkorzystniejszych regionach),

na kiszonkę: mieszańce średnio wczesne i średnio późne (w uprawie na kiszonkę z całych roślin mieszańce powinny odznaczać się wysokim plonem suchej masy i dużym udziałem kolb w plonie głównym).

Optymalną odmianę kiszonkową powinny charakteryzować: duży plon ogólnej suchej masy o korzystnej strukturze, tj. dużym udziale kolb, wysoka strawność wegetatywnych części roślin, wczesność odpowiednia do zamierzonego terminu zbioru.

Optymalną odmianę ziarnową powinny charakteryzować: duży plon ziarna w warunkach umożliwiających ich produkcję, odpowiednia wczesność, tj. zdolność do rozwoju w niższych temperaturach oraz możliwość aktywnego dosychania ziarna, generatywny typ roślin; niezbyt wysoka łodyga, brak skłonności do krzewienia, mała podatność na choroby fuzaryjne i odporność na wyleganie nawet w przypadku opóźnionego zbioru.