Imbir lekarski (Zingiber officinae), pochodzi z tropikalnej części Azji. W krajach Azji imbir znany jest od 3000 lat, stosowany był jako środek silnie rozgrzewający i pobudzający. Wyglądem przypomina trzcinę o około 1 m wysokości. Częścią użytkową imbiru jest bulwiasto rozgałęzione kłącze , w którym zawarty jest eteryczny olejek zawierający zingiberen oraz związek fenolowy – gingerol. To on nadaje mu ostry smak. Dzięki temu układ pokarmowy produkuje więcej enzymów, jest lepsze trawienie, wątroba szybciej odtruwa organizm. Ponadto imbir w składzie ma białko, tłuszcz, błonnik, wapń, żelazo i magnez. Po wysuszeniu i zmieleniu kłączy otrzymuje się imbir brunatny. Po wstępnym okorowaniu i wybieleniu powstaje imbir biały. Najwyższą wartość posiada świeży imbir. Świeży korzeń powinien mieć jasnokremową barwę. Nie powinien mieć plam i przebarwień. Obrany kawałek imbiru można przechowywać w lodówce przez kilka tygodni. Najlepiej owinąć go w ręcznik papierowy i zamknąć w foliowym woreczku, by nie wyschnął. Charakteryzuje się gorzkim, lekko piekącym smakiem. Stosowany jest w kuchni jako przyprawa, jak również w medycynie naturalnej. Imbiru nie powinno się łączyć z ziołami, ponieważ zakłóca ich aromat. Natomiast bardzo dobrze komponuje się z przyprawami korzennymi: gałką muszkatołową, zielem angielskim, goździkami czy liściem laurowym.

Imbir posiada cenne właściwości :

- ma działanie przeciwzapalne, antybakteryjne i przeciwbólowe,

- poprawia trawienie ( zwalcza mdłości i wzdęcia, zwiększa wydzielanie soku żołądkowego, śliny oraz żółci ),

- ma właściwości moczopędne, usuwając nadmiar wody z organizmu,

- odkaża jamę ustną,

- przeciwdziała zlepianiu się płytek krwi i tworzenia zakrzepów.

Stosując imbir należy mieć na uwadze, że nie wszystkie osoby mogą go stosować. Przyprawy tej powinny unikać osoby cierpiące na wrzody żołądka lub dwunastnicy oraz refluks.

Poniżej kilka przepisów z wykorzystaniem imbiru :

Herbatka imbirowa

2 rozdrobnione plasterki imbiru wrzucamy do pół litra wrzącej wody i gotujemy 2-3 minuty. Po zdjęciu z ognia trzymamy wywar pod przykryciem jeszcze 5 minut. Można dodać odrobinę  cynamonu. Pijemy jak najczęściej działa przeciwzapalnie i przeciwbólowo.

Odwar imbirowy na uderzenia gorąca w okresie menopauzy

4 - centymetrowy kawałek imbiru obieramy i kroimy w plasterki zalewając szklanką wody. Gotujemy, aż połowa wody odparuje. Zlewamy płyn, po przestudzeniu dodajemy miód i pijemy w dwóch porcjach w ciągu dnia.

Nalewka imbirowa na mdłości

25 g mielonego imbiru i 5 gram kardamonu zalać w słoju litrem 70% spirytusu, szczelnie zamknąć i odstawić na 30 dni. Po tym czasie płyn przecedzić i wlać do gorącego syropu przygotowanego z 200 g cukru, 5 g cukru waniliowego i 0,5 litra wody. Nalewka powinna dojrzewać 3 miesiące. Nalewka ta ma działanie wiatropędne, bakteriobójcze, leczy zaburzenia trawienia spowodowane nadmiernym rozwojem flory bakteryjnej i problemami wydzielania soków żołądkowych, łagodzi mdłości, pomaga w przewlekłym zapaleniu jelit.

Maść na bóle stawów

Pół szklanki glceryny roślinnej, 2 łyżeczki imbiru w proszku, 2 krople olejku goździkowego wymieszać do całkowitego połączenia. Przechowywać w szczelnym słoiku w ciemnym
i chłodnym miejscu. Przed każdym zużyciem mocno wstrząsnąć zawartość słoika, ponieważ imbir może opaść na dno. Maść nanosimy na obolałe stawy, delikatnie wmasowujemy
i pozostawiamy do czasu, aż ból ustąpi.

W marcu można posadzić imbir w doniczkach. Kawałek kłącza imbiru należy umieścić w doniczce z warstwą drenażu i żyzną przepuszczalną ziemią. Podłoże należy utrzymywać
w lekkiej wilgotności. Pod koniec maja lub na początku czerwca doniczkę można wystawić na słoneczny balkon.

Materiały źródłowe : Zdrowotne herbatki, syropy, soki, kiszonki, miody pomogą na kłopoty z żołądkiem, jelitami, trzustką, sercem i na inne dolegliwości - wydawnictwo edycja
nr 03/2018.