Sandomierz wszystkim kojarzy się z przepiękną starówką i księdzem Mateuszem, przemierzającym na rowerze wąskie uliczki, aby rozwiązać kolejną kryminalną zagadkę. Serial skutecznie wypromował miasto, do którego z całej Polski przyjeżdżają fani detektywa w sutannie. Każdy chce przespacerować się po rynku obok Ratusza, wejść na punkt widokowy na Bramie Opatowskiej, zwiedzić podziemną trasę katakumb pod Ratuszem czy usiąść w przepięknej Katedrze. Dalsza wędrówka to Ucho Igielne, Zamek oraz wąwóz Św. Jadwigi i przystań nad Wisłą. Nieco dalej od Zamku, na wzgórzu „usadowił” się jeden z najstarszych obiektów w Sandomierzu- kościół Św. Jakuba a przy nim klasztor Dominikanów. Bracia przybyli do Sandomierza w 1226 roku a poznawszy miejscowe warunki wegetacji założyli winnicę. Już w 1238 roku otrzymują od księcia Leszka Czarnego certyfikat handlowy Książąt Piastowskich na dystrybucję wina w Europie. W 1260 roku Tatarzy mordują 49 braci zakonnych wraz z ojcem Sadokiem. Do opuszczonego klasztory przyjeżdżają zakonnicy z całej Europy. W klasztorze częstym gościem był król Kazimierz Wielki a królowa Jadwiga modliła się żarliwie w świątyni. Po wybuchu Powstania Styczniowego car likwiduje klasztor a zakonników wypędza w odwecie za patriotyczną postawę duchowieństwa. Po 638 latach klasztor przestaje istnieć. Dopiero po 137 latach w 2001 roku, udało się powrócić dominikanom do Sandomierza. Odrestaurowano klasztor i kościół a od kilku lat po zbadaniu archeologicznym została odtworzona winnica przyklasztorna. Sandomierscy Dominikanie planują, aby zwiedzający turyści i pielgrzymi mogli degustować wino z ich słynnej winnicy, jak to się dzieje w innych winnicach. Dominikanie pragną wrócić do tradycji produkcji wina liturgicznego, którą przed wiekami zapoczątkowali sandomierscy zakonnicy.