Dziurawiec Zwyczajny (Hypericum perforatum) to bylina do wysokości około 70 cm. Liście są podługowate, zawierają liczne pęcherzyki olejków w postaci przeświecających kropek, wskutek czego sprawiają wrażenie dziurkowanych. Łodyga tworzy w górze naprzeciwległe rozgałęzienia zakończone złocistymi kwiatami delikatnie czarno kropkowanymi. Dziurawiec zaczyna kwitnąc po dwudziestym czerwca. Spotkać go można na miedzach, rowach, wzgórzach, brzegach lasów. Lubi miejsca nasłonecznione. Surowiec zielarski stanowi ziele (Herba Hyperici). Zbioru dokonuje się na początku kwitnienia roślin. Dziurawiec można zbierać dwa razy w ciągu lata: w czerwcu, a następnie w końcu sierpnia. Rośliny należy ściąć nożycami na początku kwitnienia. Nie zbiera się dolnych części pędów oraz przekwitniętych roślin, ponieważ surowiec nie powinien zawierać owoców. Pędy suszy się w przewietrzanym pomieszczeniu rozpostarte cienką warstwa lub związane w pęczki i zawieszone na sznurze. Można również suszyć w suszarni w temperaturze około 40st.C.Dziurawiec pobudza przemianę materii, ma działanie żółciopędne i przeciwzapalne, działa uspokajająco na układ nerwowy i poprawia krążenie krwi. Dziurawiec używane jest wewnętrznie w postaci odwaru i gotowych preparatów (nieżyty żołądka i jelit, biegunka, brak apetytu i stany depresyjne, niespokojny sen. Zewnętrznie stosuje się najczęściej w postaci wyciągów olejowych do leczenia ran, guzów krwawniczych odbytnicy i oparzeń. Przed zastosowaniem w leczeniu dolegliwości powinno się skonsultować z lekarzem, czy nie istnieją przeciwskazania w jego stosowaniu. Przyjmowanie naparów lub odwarów z dziurawca może powodować uczulenie na światło słoneczne, zwłaszcza u osób o jasnej karnacji, dlatego nie zaleca się bezpośredniego wystawiania się na światło słoneczne i promieniowanie UV w czasie ich stosowania.Dziurawiec Zwyczajny (Hypericum perforatum) to bylina do wysokości około 70 cm. Liście są podługowate, zawierają liczne pęcherzyki olejków w postaci przeświecających kropek, wskutek czego sprawiają wrażenie dziurkowanych. Łodyga tworzy w górze naprzeciwległe rozgałęzienia zakończone złocistymi kwiatami delikatnie czarno kropkowanymi. Dziurawiec zaczyna kwitnąc po dwudziestym czerwca. Spotkać go można na miedzach, rowach, wzgórzach, brzegach lasów. Lubi miejsca nasłonecznione.
Surowiec zielarski stanowi ziele (Herba Hyperici). Zbioru dokonuje się na początku kwitnienia roślin. Dziurawiec można zbierać dwa razy w ciągu lata: w czerwcu, a następnie w końcu sierpnia. Rośliny należy ściąć nożycami na początku kwitnienia. Nie zbiera się dolnych części pędów oraz przekwitniętych roślin, ponieważ surowiec nie powinien zawierać owoców. Pędy suszy się w przewietrzanym pomieszczeniu rozpostarte cienką warstwa lub związane w pęczki i zawieszone na sznurze. Można również suszyć w suszarni w temperaturze około 40st.C.Dziurawiec pobudza przemianę materii, ma działanie żółciopędne i przeciwzapalne, działa uspokajająco na układ nerwowy i poprawia krążenie krwi. Dziurawiec używane jest wewnętrznie w postaci odwaru i gotowych preparatów (nieżyty żołądka i jelit, biegunka, brak apetytu i stany depresyjne, niespokojny sen. Zewnętrznie stosuje się najczęściej w postaci wyciągów olejowych do leczenia ran, guzów krwawniczych odbytnicy i oparzeń. Przed zastosowaniem w leczeniu dolegliwości powinno się skonsultować z lekarzem, czy nie istnieją przeciwskazania w jego stosowaniu. Przyjmowanie naparów lub odwarów z dziurawca może powodować uczulenie na światło słoneczne, zwłaszcza u osób o jasnej karnacji, dlatego nie zaleca się bezpośredniego wystawiania się na światło słoneczne i promieniowanie UV w czasie ich stosowania.
Nalewka z dziurawca (wg „Nalewki i receptury ziołowe „ dr J.Górnickiej –wydawca Agencja Wydawnicza Jerzy Mostowski www.awm.waw.pl
2 pełne garści kwiatów dziurawca, zebranych w słoneczny suchy dzień, zalać 1 l wódki i pozostawić na słońcu lub w ciepłym miejscu przez 3 tygodnie. Pic 3 razy dziennie, po 10-15 kropli wymieszanych z łyżką wody. Pomaga przy stanach nerwicowych i bezsenności oraz dolegliwościach wątroby. Przeciwwskazanie do jej stosowania jest wrażliwość na promieniowanie UV, uszkodzenia wątroby i nerek oraz wysoka gorączka.