W lutym występują uroczystości kościelne związane ze święceniem przedmiotów, które w obrzędowości ludowej posiadały niezwykłe właściwości. Są to uroczystości Matki Boskiej Gromnicznej, św. Błażeja oraz św. Agaty. Trzeci luty, to dzień św. Błażeja, męczennika z którym związane są liczne legendy. Jedna z nich dotycząca chłopca, w którego gardle utkwiła ość, którą święty wyjął. Za uratowanie syna wdzięczna matka chłopca ofiarowała świętemu jedzenie i świece. Wtedy Błażej zachęcił kobietę, by każdego roku przynosiła w darze do kościoła świece. Kolejna legenda dotyczy śmierci świętego i prośby jaką wzniósł do Boga. Prosił on, aby uleczony został każdy chorujący na gardło, kto pomodli się w jego wstawiennictwo. Ze względu na te legendy święty Błażej przedstawiany jest trzymając w ręku skrzyżowane świece lub gdy kobieta ukazuje mu swego umierającego syna. W tradycji ludowej w dniu świętego Błażeja podczas mszy święciło się jabłka, które używano jako lekarstwo na ból gardła. Czasami takie święcone jabłka roznosili organiści, którzy otrzymywali za nie datek. Oprócz jabłek świecono też małe świeczki nazywane błażejkami. Świeczki te składano w kształt litery Y, na tak złożonych świeczkach opierało się szyję. Zabieg ten miał  uchronić przed wszelkimi chorobami i bólem gardła. Dawniej na Mszę w dniu świętego Błażeja przynoszono garść różnych zbóż. Te pobłogosławione ziarna mieszano z ziarnem do siewu, miało to zapewnić dobry wzrost i obfite zbiory. Dwa dni później, piątego lutego odbywały się uroczystości związane ze świętą Agatą. Za to w ludowych interpretacjach święta Agata przedstawiana jest jak trzyma na miseczce sól. W dniu jej święta na Mszę przynoszono sól,chleb i wodę, które po poświęceniu nabywały właściwości gaszenia pożarów. Stąd dawne przysłowie: Sól świętej Agaty, broni z ognia chaty.[1]  Istniało przekonanie, że ta sól wrzucona do ognia stłumi go. Sól tę wrzucano również do dołu przy kopaniu studni lub przy jej oczyszczaniu, miało to zapewnić czystość wody.Poświęcone świece, jabłka, sól, chleb i woda dawały mieszkańcom wsi przedmioty, które w potrzebie miały im pomóc, dawały namacalny dowód opieki świętych.

Tradycje św. Błażeja i św. Agaty kultywujemy i młodszym te polskie tradycje przekazujemy.

[1] O. Kolberg, Dzieła wszystkie