Pod pojęciem produkcji roślinnej rozumiemy przetwarzanie materii nieorganicznej w organiczną przez rośliny samożywne ( autotroficzne) z wykorzystaniem energii słonecznej.

Wyróżniamy kilka rodzajów produkcji roślinnej : polowa produkcja na gruntach ornych, produkcja pasz na użytkach zielonych, produkcja ogrodnicza, w skład której wchodzi sadownictwo, ogrodnictwo, kwiaciarstwo, uprawa roślin leczniczych, produkcja roślin wodnych w zbiornikach naturalnych i sztucznych, produkcja leśna.

Najbardziej rozpowszechniona i popularna jest produkcja polowa, w wyniku której uprawia się rośliny stanowiące pokarm dla ludzi , pasze dla zwierząt oraz surowiec dla różnych gałęzi przemysłu.

W obecnych czasach dąży się ciągle do nowych rozwiązań w produkcji roślinnej, mających na celu uzyskanie lepszych i zdrowszych produktów, w przystępnych cenach , spełniających wymogi dotyczące zawartości antybiotyków czy pestycydów oraz zapewniających opłacalność produkcji i jej rentowność.

Spośród wielu innowacyjnych rozwiązań w produkcji roślinnej możemy wyróżnić między innymi uprawę bezorkową tzw. powierzchniową oraz tzw. uprawę zerową i siew bezpośredni.

Uprawa bezorkowa jest alternatywą dla orki tradycyjnej, polega ona na spulchnianiu i mieszaniu gleby bez potrzeby jej odwracania. Uprawa ta szczególnie sprawdza się w uproszczonych płodozmianach z przewagą zbóż, na terenach pagórkowatych, na glebach zasobnych w wapń, w przypadku niewłaściwego nawodnienia gleby oraz na terenach o silnym urzeźbieniu w celu ich ochrony przed erozją. Do osiągnięcia zamierzonego efektu w uprawie gleby , wykorzystuje się takie narzędzia jak kultywatory-grubery, brony talerzowe i wirnikowe, spulchniacze, maszyny uprawowe, których praca ma na celu intensywne , płytkie mieszanie gleby po zbiorze roślin.

Siew bezpośredni tzw. uprawa zerowa polega na umieszczeniu materiału siewnego w nieuprawionej wcześniej glebie, poprzez nacięcie gleby w odpowiedni sposób i przykrycie ziarna, bez żadnej innej mechanicznej ingerencji w glebę. Taki rodzaj siewu wpływa na oszczędność czasu związanego z uprawą roli , mniejsze zużycie paliwa , zwiększoną zawartość próchnicy w glebie i zawartość wody, zmniejszenie zużycia nawozów i środków ochrony roślin w przyszłości, zabezpieczenie przed erozją , wymywaniem składników pokarmowych i substancji aktywnych do wód gruntowych oraz ograniczenie emisji CO2, poprzez całoroczne pokrycie gleby resztkami roślin oraz zwiększoną opłacalność produkcji i mniejsze nakłady siły roboczej.