^ Góra strony
Biuletyn Informacji Publicznej  
Harminogram szkoleń ŚODR Częstochowa 
Harminogram szkoleń ŚODR Częstochowa 
Harminogram szkoleń ŚODR Częstochowa 
Harminogram szkoleń ŚODR Częstochowa 
Harminogram szkoleń ŚODR Częstochowa 

Zaloguj

Rezerwat Szachownica jako obszar specjalnej ochrony siedlisk w ramach Europejskiej Sieci Natura 2000.

IMG 20201021 090637

Rezerwat Szachownica jako obszar specjalnej ochrony siedlisk w ramach Europejskiej Sieci Natura 2000

Na system jaskiniowy Szachownicy przypada pięć jaskiń. Obejmuje on Jaskinię Szachownica, której długość wynosi ok. 1000 m., z czego główna część nazwana jest Szachownicą I i liczy ok. 600 m., Szachownica II, o długości korytarzy wynoszącej ok. 200 m oraz trzy inne groty, o znacznie mniejszych rozmiarach. Korytarze przecinają się tu pod kątem prostym tworząc charakterystyczna siatkę. Jaskinia ta powstała około 10 tyś. lat temu w wyniku rozmycia wzgórza wapiennego przez topniejące wody lodowca. Jest to jeden z najdłuższych systemów jaskiniowych na Wyżynie Krakowsko - Wieluńskiej.

System jaskiń wraz z Wzgórzem od 11 października 1978 roku został uznany za rezerwat przyrody pod nazwą "Szachownica". Ma on charakter rezerwatu geologicznego. Ochronie podlega również wapienne wzniesienie Krzemiennej Góry, porośnięte lasem o nazwie kwaśna buczyna niżowa.

Rezerwat ten, położony jest w otulinie Załęczańskiego Parku Krajobrazowego, na Wyżynie Wieluńskiej, pomiędzy miejscowościami Częstochową a Wieluniem. Znajduje się on na Krzemiennej Górze - pagórze ostańcowym zbudowanym z wapieni górnojurajskich. Powstały pierwotnie system jaskiniowy sięgał nawet do 2000 m, ale w wyniku eksploatacji wapienia w kamieniołomie doszło do powstania systemu kilku jaskiń.

Jaskinia Szachownica jest schronieniem i miejscem zimowej hibernacji dla wielu cennych gatunków nietoperzy, które są objęte ścisłą ochroną prawną, w tym czterech gatunków objętych ochroną w ramach obszaru Natura 2000 Szachownica PLH240004. Obserwacje nietoperzy, które prowadzono regularnie od 1980 r. pozwoliły określić liczebność hibernujących nietoperzy na przełomie stycznia i lutego na 800 - 1200 osobników (maksimum - 1477 odnotowano na początku kwietnia 1987 roku). Należą one do 10 gatunków tych ssaków. W skutek eksploatacji wapienia jaskinie utraciły w dużej mierze nie tylko swój naturalny charakter, ale przede wszystkim stosunkowo ciepły mikroklimat na korzyść zimnego o temperaturze spadającej poniżej 0°C. Z tego względu dominującymi tu gatunkami są zwierzęta zimnolubne takie jak:

  1. Mopek (Barbastella barbastellus), ma duży areał występowania, ale pojawia się w małym zagęszczeniu i liczebności i jest rzadko spotykany. Populacja jest pofragmentowana w związku z przywiązaniem gatunku do starodrzewów, których powierzchnia jest coraz mniejsza. Żywi się małymi ćmami. Spotykany jest również w starych budynkach. Zimą hibernuje w jaskiniach, kopalniach i bunkrach.
  1. Nocek łydkowłosy (Myotis dasycneme), szeroko rozpowszechniony, występujący w główniej mierze w pobliżu cieków i zbiorników wodnych, zwłaszcza wody z pozbawionymi drzew brzegami porośnięte niską roślinnością. Żywi się małymi owadami, często zbieranymi z powierzchni wody. Większość znanych kolonii rozrodczych nocek łydkowłosy zakłada w budynkach, na dużych poddaszach i wieżach kościelnych.
  1. Nocek Bechsteina (Myotis Bechsteinii). Rzadki gatunek ma specyficzne wymagania siedliskowe , znacznie uzależniony jest od starodrzewów bukowych i dębowych z dużym udziałem tych gatunków drzew w najstarszych klasach wieku. Żeruje wewnątrz lasu, na jego skraju łowiąc motyle, muchówki i inne nielotne owady. Kolonie letnie zakłada w dziuplastych drzewach lub wyjątkowo w budynkach i ptasich budkach. Gatunek ten nie wędruje, zimą hibernuje w podziemnych kryjówkach lub dziuplastych drzewach.
  1. Nocek duży (Myotis myotis). Jeden z największych krajowych nietoperzy. Występuje w Polsce północno-wschodniej. Szeroko rozpowszechniony i liczny w Polsce południowej i centralnej. Nocek duży jest gatunkiem związanym z terenami leśnymi. Żeruje na skraju i wewnątrz terenów leśnych. Żywi się dużymi owadami, głównie chrząszczami, świerszczami i pająkami chwytanymi na ziemi. W całym swym zasięgu na kryjówki zwykle wykorzystuje siedliska podziemne. W naszej szerokości geograficznej letnie kolonie zakłada w budynkach. Bardzo małe kolonie spotykano w drzewach.
This site uses encryption for transmitting your passwords. ratmilwebsolutions.com